oraculo de delfos

O oráculo de Delfos foi un gran recinto sagrado dedicado principalmente ao deus Apolo que tiña no centro o seu gran templo, ao que acudían os gregos para preguntar aos deuses sobre cuestións inquietantes. Situado en Grecia, no emprazamento do que foi a antiga cidade chamada Delfos (que hoxe xa non existe), ao pé do monte Parnaso, no medio das montañas da Fócida, a 700 m sobre o nivel do mar e a 9,5 km de distancia do golfo de Corinto. Das rocas da montaña brotaban varios manantiales que formaban distintas fontes. Unha das fontes máis coñecidas desde moi antigo era a fonte de Castalia, rodeada dun bosquecillo de laureles consagrados a Apolo. A lenda e a mitología contan que no monte Parnaso e preto desta fonte reuníanse algunhas divinidades, deusas menores do canto, a poesía, chamadas musas xunto coas ninfas das fontes, chamadas náyades. Nestas reunións Apolo tocaba a lira e as divinidades cantaban. O oráculo de Delfos influíu en gran xeito na colonización das costas do sur de Italia e de Sicilia. Chegou a ser o centro relixioso do mundo helénico. A Fócida ou Focia é unha antiga rexión do centro de Grecia atravesada polo gran macizo do monte Parnaso. En época da Grecia clásica unha parte desta rexión, a que está situada ao pé de devandito monte, tiña o topónimo de Pyto (ou Pito), en grego Πυθω. Este lugar é o coñecido como Delfos, é dicir, Pyto e Delfos son sinónimos. O porto de Itea era a porta ao mar máis próxima a Delfos. O nome de Pito foi tomado da serpe Pitón (Πυθων) que vivía nunha cueva destes parajes e á que o deus Apolo deu morte para apoderarse da súa sabedoría e ser el quen presidise o oráculo. A mitología conta que logo de dar morte á serpe, Apolo gardou as súas cinzas nun sarcófago e fundou no seu honor uns xogos fúnebres que se chamaron Xogos Píticos. Máis tarde correu a lenda de que ese sarcófago achábase enterrado debaixo do ónfalos, pedra cuxo nome significa "ombligo do mundo", no templo de Apolo en Delfos. Deste nome derivou o de Pitia ou Pitonisa (Πυθια), nome que se lle foi dando ás mulleres que interpretaban as respostas, é dicir o oráculo. Ao templo de Apolo chamábaselle tamén Pition (Πυθιouν) e ao mesmo Apolo en Delfos chamóuselle Apolo Pitio. O topónimo de Delfos vén de Delfine (Δελφινης), que era o nome do dragón mitológico que custodiaba o oráculo antes da chegada de Apolo. A partir do século IV a. C., empezóuselle a chamar Pitón en lugar de Delfine, aínda que en esencia era o mesmo personaxe. Son dúas fases sucesivas da lenda. Seguindo o topónimo de Delfine, ao templo de Apolo chamóuselle igualmente