significado das olimpiadas para os gregos

Os Xogos olímpicos na antigüidade (chamados así por celebrarse na cidade de Olimpia) foron festas relixiosas, culturais e deportivas celebradas na antiga Grecia (776 a. C. - 392 d. C.) en honor aos deuses maiores. Neles participaban os atletas, que debían ser cidadáns, só homes, e adestrábanse durante anos nos gimnasios. Existen moitas lendas a cerca da orixe dos antigos Xogos Olímpicos. Unha delas asocia os primeiros Xogos co concepto da antiga Grecia de ἐκεχειρία (ekecheiria) ou Tregua Olímpica. A data de comezo dos mesmos serve como referencia ao calendario helénico e considérase no ano 776 a. C., aínda que as opinións de académicos sitúana nun intervalo entre o ano 884 a. C. e o 704 a. C.


Cando os pícaros varóns gregos libres cumprían doce anos ingresaban na palestra, onde se lles ensinaba a desenvolver os músculos e a disciplinar os nervios. Aos dezaseis anos entraban ao gimnasio, onde os gregos realizaban exercicios físicos e atletismo. Os gimnasios contaban cunha pista e lugares de exercicio ao aire libre entre os bosques. Aos vinte anos os gregos concluían a súa formación deportiva onde se lles entregaban as armas e estaban capacitados para participar nos Xogos Olímpicos.



Pénsase que a celebración regular iníciase no 776 a. C. e o seu denominación débese ao lugar da súa celebración: a vila grega de Olimpia, o emprazamento do santuario máis importante do deus Zeus e situada no val do Alfeo, entre o monte Olimpo e o outeiro de Cronos. Celebrábanse cada catro anos entre os meses de xuño e agosto. O valor dos Xogos antigos foi múltiple: representou unha manifestación relixiosa de acatamento aos deuses; contribuíu ao desenvolvemento armónico do corpo e do alma; favoreceu a amizade dos pobos e cidades e buscou a unidade dos Helenos.




Os xogos ocuparon un lugar moi importante na vida pública das cidades. Organizábanos e presidían os seus maxistrados que representaban neles ao estado. A vida pública quedaba paralizada durante as festas xa que se suspendía toda actividade oficial. Durante elas soamente resolvíanse os asuntos de extrema urxencia. Exercían unha gran influencia nas relacións dos estados, acudíase a eles desde os sitios máis remotos e establecíanse treguas de carácter sagrado. Os xogos públicos eran unha ocasión de achegamento entre os Estados Gregos. Constituían a alma das relacións interhelénicas, posto que equivalían a verdadeiras asembleas xerais do pobo grego. Progresivamente ademais das polis da Grecia continental, aumentou a participación das múltiples colonias gregas diseminadas polas costas do Mediterráneo. Olimpia converteuse nunha poderosa forza, que aglutinou, coa idea dun panhelenismo crecente, a todos os emigrantes gregos dispersos polo mundo helénico. A participación oficial das cidades gregas nas ofrendas e sacrificios e a colaboración dos particulares creaba unha sensación de hermandad e xurdía o sentimento da pertenencia a unha estrutura socio-política superior ao da polis. Paralelamente o espírito de competencia, monopolizado tradicionalmente pola nobreza, estendeuse ao resto da sociedade, que sen abandonar aínda as súas raíces relixiosas, infundieron no deporte características máis democráticas.