leónidas

Foi un dos fillos do rei agíada Anaxandridas II de Esparta. Sucedeu no trono, probablemente en 489 ou 488 a. C., ao seu medio irmán Cleómenes I e casouse con Gorgo, a filla deste. Ao ter dous irmáns maiores, Cleómenes e Dorieo, non se esperaba que puidese chegar a reinar, pero Cleómenes faleceu sen descendencia masculina e Dorieo morreu, probablemente pouco antes que Cleómenes, en Sicilia loitando contra os cartagineses. En 480 a. C., os éforos de Esparta enviaron a Leónidas á fronte de 300 hoplitas e 4000 soldados aliados para bloquear ao exército persa de Jerjes I no paso das Termópilas. Os 300 hoplitas constituían a garda real, a razón dun centenar por cada unha das tres tribos en que estaban divididos os espartanos. Este corpo estaba formado por cidadáns de Esparta que contasen con algún descendiente masculino a fin de que, no caso de falecer en combate, non se extinguise a súa familia. Cabo destacar que aínda que sempre se suxeriu que foron 300 espartanos os que defenderon o paso das Termópilas, contra aproximadamente 1.000.000 de efectivos persas, as investigacións modernas demostran que en realidade foron 6.000 gregos contra 250.000 persas, unha forza impensable para a logística da época. En canto á cantidade de gregos, eran 300 espartanos cada un deles acompañado por 2 ilotas (dous dos seus servos persoais), ademais estaban presentes homes de todas as colonias espartanas, e aliados como os beocios de Tespia. Segundo unha historia contemporánea, Leónidas ía acompañado únicamente por unha forza pequena porque se dirixía deliberadamente á súa perdición, xa que un oráculo vaticinara que todos os estados gregos, incluíndo Esparta, só poderían ser salvados coa morte dun dos seus reis, ao que Leónidas respondería: «Eu son ese rei». Con todo, parece máis probable que Leónidas non puidese dispoñer de máis homes debido á celebración das festas Carneas.[cita requirida] Varias anécdotas demostran a súa valentía e o carácter lacónico atribuído aos espartanos. No primeiro día do sitio (o 9 de agosto de 480 a. C.), cando Jerjes esixiu aos gregos a entrega das súas armas, Leónidas contestou: Molon labe (‘Ven a collelas’). Os homes de Leónidas repelieron os ataques frontales dos persas os dous primeiros días. Ao terceiro día, o rei dixo aos seus homes: «Almorzade ben, pois esta noite cearemos no Hades». Ese día, o grego Efialtes conduciu a Hidarnes, xeneral persa, por un camiño entre as montañas cara á retaguardia dos gregos. Leónidas dividiu ao seu exército e permaneceu no paso con 300 espartanos, 700 tespios e 400 tebanos que foron mandados aos seus fogares para contar a heroica historia destes guerreiros espartanos. Foi tal o ímpetu co que os espartanos loitaron que Jerjes decidiu abatelos de lonxe cos seus arqueros para non seguir perdendo homes. Leónidas foi alcanzado por unha flecha e os últimos espartanos morreron intentando recuperar o seu corpo para que este non caese en mans inimigas. A batalla durou cinco días e os persas conseguiron derrotar aos temidos espartanos, pero estes xa atrasaran notablemente o avance de Jerjes, o que permitiu a evacuación de Atenas e a reorganización das tropas e as forzas navales, diezmando a moral dos persas e provocando un bo número de baixas.